مرده سفر

یک آبشخورِ نویسنده. به اهمیت مطالعه. شاید هم بیش‌تر…

***

سفر، دستِ کم دو حسن دارد. اول، احتمالِ برخورد با تجاربی جدید و دوم، پاره‌گی چرتِ عادت‌های روزمره. این دو حسنِ تضمین‌شده‌ی هر سفری هستند. فارغ از مبدا و مقصد و کیفیت…

باورم نمی‌شود که داستان‌نویسی اهلِ سفر نباشد. و اهل کافی نیست. من اسمش را دقیق‌تر می‌گویم. باورم نمی‌شود که داستان‌نویسی مرده‌ی سفر نباشد. و تا واعظِ غیرِمتعظ نباشم، بگذار همین حالا یکی-دو تکه از دفتر خاطراتم را به لطفِ کنترل+سی اضافه کنم:

خسته و کوفته رسیده‌ایم تهران. کم از ده روز و چهارهزار و پانصد کیلومتر راننده‌گی… با تصاویری که مطمئنم روزی در مغزم منفجر خواهند شد… تقریباً همه‌ی جاده‌هایی را که در این سفر پیمودیم، پیش‌تر رانده بوده‌ام. به جز تکه‌ی چابهار به جاسک، از بریده‌گی کنارک به بعد که می‌خورد در دلِ کویر و جایی بود که هیچ‌زمانی پایم به آن‌جا نرسیده بود. با این همه در هیچ‌کدام از تکه‌های مسیر، کسالتِ تکرار نداشتم. سفر، یعنی از میان بردنِ روزمره‌گی…

نذر حضرت هادی علیه السلام

تا چشم وا کرد این پسر، چشمانِ تر دید

خوب امتحان پس داد اگر داغِ پدر دید

 
شهر از زبان این یتیمِ پاک و معصوم

واژه به واژه آیه‌ای فوقِ بشر دید

 
از بس که دل می‌بُرد از اطرافیانش

یک عمر از دستِ حسودان دردسر دید

 
این بار سرّ من رأی مغلوب غم شد

وقتی که مهمان را به کویش در به در دید

شاعر: انسیه سادات هاشمی

نقد و بررسی نمایشنامه خسیس اثر مولییر

نمایشنامه خسیس عنوانی ساده و روشن دارد که به خودی خود معرف پرسوناژ محوری متن است. مخاطب عامی از همان آغاز انتظار روبه‌رو شدن با شخصیت هارپاگون خسیس را دارد، اما مولیر برای آنکه موضوع و کاراکتر به شکلی هنرمندانه و به تدریج و طی یک روند داستانی در قالب حوادث غیرقابل انتظار به تصویر درآید صحنه اول را با موضوعی متفاوت آغاز کرده است.

یکی از ویژگی‌های بارز این اثر ایجاد کمدی‌های موقیعت است. اصولاً آثار اروپایی و آمریکایی در خلق آثار کمیک به دنبال ایجاد کمدی موقیعت و رفتار هستند، برخلاف طنزپردازان ایرانی که در آثار خود به دنبال ایجاد کمدی زبانی و کلامی هستند. شاید بدلیل همین ذائقه ایرانی باشد که کمدی‌ این اثر گاهاً فقط لبخندی کمرنگ بر لبان مخاطب ایرانی می نشاند.

 ساختار نمایش‌نامه

نوع: کمدی

گونه: ‌کمدی شخصیت

غروب ماه، طلوع مهر

زمین، آرام در مدار خویش می‌گردید، چون تو بودی. با هر قدمت که جابه جا می شدی، به جای حرکت خود به دور خورشید، حول محور تو می گشت که مایه خلقت زمین و زمان بودی.

 زمین گردید. روزها و فصل‌ها ورق خورد و بالاخره روزی آمد که دست نامحرمان بر زهره زمین نشست و گونه ماه نورانی‌اش را نیلی­ کرد.
از آن روز هر بار که خورشید از در می‌آمد، ماه خسوف می‌کرد و تنها شبانه طلوع.

آن هنگام وقتی همه ستارگان دیدند چهره مادر سیزده ماه، کبود شده است، چنان ولوله‌ای در فضا افتاد که ستارگان همه از هم پاشیدند. شهاب‌ها از هر سو فرود آمدند و ستارگان دنباله‌دار، سر به ظلمات آسمان ها گذاشتند.

زُحل شرمگین از روی ماه، شال غم ابدی را به گردن آویخت و عطارد، کبودی ماه را تاب نیاورد و سیاوش‌وار خود را آتش زد. مشتری عقده این غم را در دل نهاد و روز به روز اندوهش عظیم‌تر شد و شاه ستارگان در آن روز سر به دیوار غربت نهاد و برای ماه کبودش مظلومانه گریست و زمین ماند و باز در مدار خویش گردید و یادگاری از تو را در ناکجاآباد خویش به امانت گرفت تا روزی که فریاد خویش را از گلوی منتقم تو به گوش همه کهکشان‌ها برساند.

خلاصه رمان عقاید یک دلقک

رمان عقاید یک دلقک اثر:  "هانریش بُل" برنده جایزه نوبل ادبیات در سال 1972

مترجم : محمد اسماعیل زاده . نشر چشمه

خلاصه رمان:

داستان در باره هانس شنیر شهروند 28 ساله آلمانی است که به کوری چشم استکبار جهانی  دلقک خوب و روی هم رفته ای است.

او دل خوشی از عقاید کاتولیک ها ندارد چون همین عقاید و آداب و رسوم افراطی باعث شده که او شکست عشقی بخورد.

همسرش ماری بعد از سه سال زندگی عاشقانه او را ترک کرده و با فردی دیگر وصلت نموده و برای انجام فریضه ماه عسل و دست بوسی پاپ ژان پُل چندم عازم رُم شده است.

هانس بعد از آن که شکست عشقی خورد سر دلش سوخت و برای تسکین دردِ سر دلش به استفاده بیش از حد از نوشیدنی­ های غیر مجاز (یا همان آب شنگولی خودمان) روی آورد و معتاد شد و از آنجا که اعتیاد بلای خانمان­سوزی است کار و بارش از سکه افتاد تا جایی که دیگر کسی برای دلقک بازی­هایش پولی نمیداد.

اهمیت داستان گویی در فیلمنامه های سه پرده ای

شخصی که فیلمنامه نویسی می آموزد، از همان ابتدا پی می برد تا چه اندازه ساختار برای فیلمنامه مهم است. ویلیام گلدمن فیلمنامه نویس فیلم هایی چون بوچ کسیدی و ساندنس کید، عروسی شاهزاده خانم و نیروی مطلق در کتاب ارزشمند خود ماجراهایی در صنعت سینما بارها و بارها به این نکته اشاره کرده که فیلمنامه همان ساختار است.

داستان از کنار هم چیده شدن چند عنصر شکل می گیرد. یکی از پراهمیت ترین مهارت هایی که یک فیلمنامه نویس تازه کار باید در آن به تبحر برسد، ساختار نمایشی است.

پرده اول، پرده دوم، پرده سوم
 

ساختار مهم است. سؤال این است؛ معنی دقیق ساختار چیست؟ یک فیلمنامه نویس تازه کار با افزایش معلوماتش خواه ناخواه با این اصطلاح مواجه خواهد شد؛ «ساختار سه پرده ای». هر فیلمنامه دارای پرده اول، پرده دوم و پرده سوم است که به طور قطع در هر کدام از آن ها عناصری بسط و توسعه می یابند: پی ریزی، کشمکش و گره گشایی (در یک گستره وسیع).

ما را ببخش آقا...

به نام خدای تو

ما را ببخش اگر ساکتیم. اگر بی غیرتیم. ما را ببخش اگر تا گردن در روزمره­ گی­ ها فرو رفته ایم و نهایت تلاشمان شده لقمه نانی تا بخوریم.

ما را ببخش که نهایت کارمان برای دفاع از شما خلاصه شد در گذاشتن عکسی از اسم شما روی پروفایل هایمان... ما را ببخش که شما را فقط یک اسم کرده ایم آقا.

ما را ببخش که کسی جرأت می کند به شما توهین... و ما هنوز زنده ایم آقا!