ما را ببخش آقا...

 

به نام خدای تو

ما را ببخش اگر ساکتیم. اگر بی غیرتیم. ما را ببخش اگر تا گردن در روزمره­ گی­ ها فرو رفته ایم و نهایت تلاشمان شده لقمه نانی تا بخوریم.

ما را ببخش اگر از مسلمانی فقط اسمش را داریم ، اگر از مکه فقط حاجی شدن و ولیمه اش را می شناسیم. از خدا فقط حرف می زنیم و قرآن از گلوهایمان پایین تر نمی رود.ما را ببخش که امام زمانمان را تنها در کتاب ها می خوانیم و یادمان رفته که آقایمان زنده است، که اگر نبود ما نبودیم و دنیا نبود...

ما را ببخش که جمکران نمی رویم، که امام رضا را برای حاجت­هایمان زیارت می کنیم، که همه دنیایمان شده حاجت...

ما را ببخش که کم کم امیدت را ناامید می کنیم... و چنان کردیم که کردیم و ندانستیم چه کردیم...

ما را ببخش که بی غیرتیم آقا، که نهایت کارمان برای دفاع از شما خلاصه شد در گذاشتن عکسی از اسم شما روی پروفایل هایمان... ما را ببخش که شما را فقط یک اسم کرده ایم آقا.

ما را ببخش که کسی جرأت می کند به شما توهین... و ما هنوز زنده ایم آقا!